الحج

مؤتمر الإسلام الأكبر وقد شارف على نهاية أعماله دون جلسة ختامية أو بيانات صحفية، تاركاً للوفود حرية التعجل أو التمهل، دون أن يجرؤ وفد بعينه على ادعاء مكاسب حققها دون غيره، أو مواقف سجلها على غيره، لقد جاؤوا جميعا للحج.

والحج هو القصد في اللغة، وفي الاصطلاح هو قصد المشاعر المقدسة لإقامة المناسك تعبدا لله عز وجل، جاؤوا تحقيقا لتوحيد الله وحده، جاؤوا ليعلنوا افتقارهم إلى الله وحده، جاؤوا ليتزودوا من تقوى الله وحده، جاؤوا ليشهدوا بأعينهم لوحة مصغرة من مشهد القيامة العظيم، يوم لا ينفع مال ولا بنون إلا من أتى الله بقلب سليم.

جاؤوا ليتأكدوا بأنفسهم أنهم أمة واحدة.

فلا نامت أعين المفرقين.

وبفضل من الله وتوفيقه يوشك الحج أن ينقضي ويوشك الضيوف أن يعودوا.

وإذا كان الحج أشهرا معلومات، فماذا نحن فاعلون بالأشهر الباقيات؟هل نعود إلى الفرقة بعد الوحدة؟هل نرجع إلى الاختلاف بعد التلاقي؟هل نعود إلى شق الصف بعد أن توحد في أيام معلومات؟هل ينقلب كل إلى مذهبه وشيعته؟وكأننا عندما خلعنا ملابس الإحرام قد نحينا جانباً كل أواصر الترابط والالتزام!هل نعود إلى العصبية الفظيعة وإلى الجاهلية الشنيعة؟ تلك التي فرقت دينها ومزقت أمتها حتى غدت سقيمة وصارت مطمعاً وغنيمة لكل عصابات الخوارج اللئيمة؟أما آن للأمة العظيمة أن تستوعب دروس الحج التي توالت فصلاً فصلا، على مدار ما يزيد عن أربعة عشر قرنا من الزمان؟ ألم يلحظ الناس إجماع الأئمة الأربعة الأجلاء، يوم كانت المالكية والحنبلية والحنفية والشافعية ليست إلا قوافل قد تختلف مطاياها نحو القصد، ولكنها بقيت متسقة ومنسجمة ومتفقة مع كل ما يعلي كلمة لا إله إلا الله محمد رسول الله؟لقد كانوا أتباعا مخلصين لله والدين كما نزل على النبي الأمين الذي بعث رحمة للعالمين.

لقد كانوا أعلم الناس بجوهر الدين وبما فيه صلاح أمة المسلمين، لذا لم يختلفوا ولم يدعوا أتباعهم للاختلاف يوما.

إنها أخلاق المومن الصادق.

إنها الأخلاق يا سادة، تلك التي تحفظ للشعوب أصالتها وللديانات قدسيتها.

إن حسنها واكتمالها لنعمة من الله...مدح بها سيد الأنام محمد ـ عليه الصلاة والسلام ـ: “وإنك لعلى خلق عظيم”.

سئل ـ صلى الله عليه وسلم ـ عن أكثر ما يدخل الناس الجنة فقال: تقوى الله وحسن الخلق.

وسئل الحبيب عن أكثر ما يدخل الناس النار فقال ـ صلى الله عليه وسلم ـ : الفم والفرج.

نعم إن الأخلاق الحسنة كفيلة بفض كل نزاع وإخماد كل صراع.

وإذا كان محور الصراعات والنزاعات بين المسلمين وأنفسهم، وبينهم وبين غيرهم، يدور ويتمحور حول الدفاع عن عقيدة أو الهجوم على معتقد، فرسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ الذي بعث رحمة للعالمين، وليتمم مكارم الأخلاق يقول: أحب عباد الله إلى الله أحسنهم خلقاً..انطلاقاً من توجيه خالقه العظيم: وجادلهم بالتي هي أحسن.

إن كل هذا الجدال الموتور، وكل هذه الأخلاق السيئة التي تشوه صورة الإسلام والمسلمين في كل العيون، جعلته عند غير المسلمين وعند بعضهم معنى مرادفا للخوف والفزع والخراب، والمصطفى الحبيب يقول: حسن الخلق وحسن الجوار يعمران الديار ويزيدان في الاعمار.

صلاة الله وسلامه عليك يا من خلقت مبرأ من كل عيب، كأنك قد خلقت كما تشاء، لقد كان خلقه ـ صلى الله عليه وسلم ـ القرآن، فألزم به نفسه، لا يفعل إلا ما أمره به، ولا يفعل ما نهاه عنه.

فالقرآن دستور الأخلاق لكل الإنسانية، وكذا السنة المطهرة الصحيحة أنقى مورد نستقي منه أعذب الأخلاق.

لقد حرص الصحابة الكرام ـ رضوان الله عليهم ـ بآداب النبي ومحاكاة خلقه والتمسك بهما، والعض عليهما بالنواجذ.

وهذا ما ينبغي علينا أن نفعله إذا ما أردنا العودة الحقة من رحلة الحج هذه إلى رحلة مستدامة صوب العزة والرفعة الدائمة.

وصدق الله القائل: “وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ” (سورة الحشر: 7).

إن الأئمة والعلماء الحقيقيين لم يخرجوا يوما عن هذا التوجيه، نعم ناقشوا وبحثوا ونقبوا بغرض نشره وتمكينه في عقول الأمة واستقراره في أعماقها، وليس بدافع الخلاف والفرقة وصناعة الأشياع والطوائف التي جعلت من المسلمين صيدا سهلا لكل أعدائهم بعد أن تحول بعضهم لبعض عدوا.

إن الأخلاق الإسلامية التي منبعها الكتاب والسنة لم يضعها مفكر أو فيلسوف، ولا رجل اجتماع معروف، فهي منظومة متكاملة سمتها الحق فاتسمت بالخلود والصدق، أخلاق إلهية الصنع، نبوية الممارسة، من خصائصها الشمول والتكامل منهجاً أبديا للرحمة والتقوى في التعامل.

ودعونا نمعن النظر أخيراً في هذه الآية الكريمة: “إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ” (سورة النحل: 90).

وإنني لأتحدى دعاة حقوق الإنسان ومنظمات المجتمع المدني، وكل الهيئات وواضعي الدساتير في الدنيا بأسرها أن يضيفوا كلمة واحدة، بل حرفا واحدا لهذه الآية الحاكمة العظيمة، ليدللوا على خلق أو مبدأ يزيد عليها أو يضيف إلى معانيها.

إنها آية كافية وكفيلة بإقامة العدل في الأرض والتراحم وقهر البغي في كل أرض.

وهذا ما يجب أن نغرسه في نفوس أولادنا وبناتنا تحصينا لدنياهم وتمكيناً لأخراهم، وآمل إذا مد الله في أيامي أن ألقي بعض الضوء على ما يتوجب على الأسرة المسلمة اتباعه، وهي النواة الأساسية للمجتمع في نفوس وعقول الأبناء.

The Day of Pilgrimage

(English)

The biggest Islamic conference is about to come to an end without convening a final session or issuing press statements, leaving delegations free to make haste or slow down, without giving any delegation the advantage of claiming more gains than other delegations.

All delegations have come for one purpose: to perform pilgrimage (Haj).

The word “Haj = حج” in Arabic means destination, but it is used idiomatically to mean visiting the holy sites of Mecca to perform special rites for the sole purpose of worshiping Allah and to express their utmost need of and full dependence on Allah alone.

Pilgrims have come to see a miniature form of the Day of Judgment, when no benefit can be expected from one’s money or children, and the only winners are those who have come with good heart.

People have come to see for themselves that they are part of one nation, despite all the attempts of those who have sought to divide the Muslim Ummah.

With the grace of Allah, Haj is about to end, and pilgrims are about to return home safe and sound having fulfilled the fifth pillar of Islam.

But if “the pilgrimage is (in) months well-known” (AlBaqarah: 197), what should we do in other months? should we go back to division after unity? Do we go back to quarrels after compromise? Does everyone go back to his/her sect and faction? Do we get back to the loathed extremism and repulsive ignorance which have divided religion and torn the Muslim nation so much so that it has become a target for all sorts of vicious gangs?It is high time the great nation of Islam learned the lessons of Haj which have recurred over fourteen centuries.

The convoys of Malikieh, Hanbalieh, Hanafieh, and Shafieh may have had different caravans, but they were always in full agreement with regards to keeping the banner of Islam high.

They have been true followers of Islam as it was revealed to Prophet Mohammad, peace be upon him.

They understood the essence of Islam and never accepted the division of Ummah.

These are the values of true Muslims, the ethics which preserve the uniqueness of peoples and the sanctity of religions.

Allah described the Prophet, peace be upon him, saying: “And surely you are of a magnificent character” (Al Umran: 134).

When asked about the best qualities that help people to enter paradise, the Prophet, peace be upon him, said: “Fear of Allah and good moral fiber.

”Truly, good behavior can solve all types of conflicts, even if the problems involved defending or attacking certain beliefs.

The Prophet, peace be upon him, said “The most liked servants of Allah to Allah are those who have the best moral values”.

Allah says in the Holy Quran: “and argue with them in the most kindly manner” (AlNahl: 125).

The bad manners and futile arguments that we have been witnessing lately have distorted the picture of Islam and Muslims all over the world.

Many people see Islam now as a source of fear and destruction.

The companions of the prophet were eager to adhere to his moral values and apply them sincerely, and this is what we should do if we want to return from this pilgrimage to a permanent trip towards dignity and high standards.

Allah says in Surat Alhashr: 7: “and accept whatever the Noble Messenger gives you; and refrain from whatever he forbids you; and fear Allah; indeed Allah’s punishment is sever.

”The true imams and scholars have never lost sight of these instructions.

They discussed and researched issues with the aim of spreading Islam and making it stronger and more stable.

But their aim has never been to cause divisions amongst different sects and factions which have turned Muslims into easy preys to their enemies.

The source of Islamic values is the Holy Quran and the tradition of the Prophet, peace be upon him.

They were not laid down by thinkers, sociologists or philosophers.

They form a complete set of principles characterized by fairness and honesty.

Truthfulness is a divine quality practiced by messengers with comprehensive attributes.

Allah says: “Lo! Allah enjoineth justice and kindness, and giving to kinsfolk, and forbiddeth lewdness and abomination and wickedness.

He exhorteth you in order that ye may take heed” ( AlNahl: 90).

I challenge all human rights advocates, civil society organizations, and all those who put the constitutions of the world to add just one more word to this great holy verse to demonstrate an additional value or meaning to it.

It is a comprehensive verse which is capable of spreading justice and defeating prejudice all over the planet.

This is what we should teach our children to protect them in this world and prepare them for the hereafter.

If Allah blesses me with longer age, I will try to shed some light in the future on the duties of the Muslim family, which is the core of our society, and the main principles it should sow in the souls and minds of our children.

Saleh Kamel

Haji

(Melayu)

(Kepala Dewan Yayasan Makkah untuk Percetakan dan Informasi)

Haji adalah konferensi Islam terbesar. Konferensi ini ditutup tanpa forum penutupan dan tanpa konferensi pers. Delegasi-delegasinya dibiarkan bebas untuk bersegera meninggalkan arena ataupun bersantai dahulu di arena. Mereka yang datang menjadi delegasi bagi dirinya sendiri. Mereka datang semua untuk menjalankan ibadah haji.

Haji secara bahasa berarti menyengaja. Dalam istilah, haji adalah menyengaja datang ke tanah suci untuk menjalankan manasik semata hanya untuk Allah. Mereka datang sebagai wujud implementasi ketauhidan kepada Allah. Mereka datang untuk mengumandangkan rasa butuh mereka yang mendalam kepada Allah. Mereka datang untuk menambah bekal ketakwaan mereka kepada Allah. Mereka datang untuk bisa menyaksikan dengan mata kepala mereka sendiri suatu replika pemandangan hari kiamat yang agung di mana harta dan anak-anak tidak memberikan manfaat, kecuali mereka yang datang kepada Allah dengan hati yang bersih. Mereka datang ke Tanah Suci untuk menegaskan kepada diri mereka sendiri bahwa mereka adalah umat yang satu. Tidak akan ada yang bisa memecah-belah mereka. Dengan anugerah Allah dan petunjuk-Nya, bisa saja dalam haji itu ada yang meninggal dunia dan ada juga yang kembali dengan selamat.

Jika haji harus pada bulan-bulan yang ditentukan, kenapa kita tidak menjalankannya pada bulan-bulan yang lain? Kenapa kita kembali terpecah-belah setelah sebelumnya bersatu? Apakah kita memilih berselisih setelah sebelumnya dalam kesepahaman? Pantaskah kita kacau-balau dalam barisan setelah sebelumnya bersatu pada hari-hari yang ditentukan dalam ibadah haji? Apakah semuanya akan beralih kembali ke mazhab dan kelompoknya? Seakan-akan setelah kita melepaskan pakaian ihram kita, maka kita hidup dalam dimensi yang tidak ada ikatan dan keteguhan sama sekali. Apakah setelah haji kemudian kita kembali kepada fanatisme atau malah kembali kepada kebodohan?

Itulah faktor-faktor yang bisa mencabik-cabik agama, memecah-belah umat, sehingga akhirnya menjadi harta rampasan yang siap diboyong orang gerombolan orang-orang khawarij?

Umat Islam yang besar ini harus bisa mengambil pelajaran dari haji. Selama lebih dari empat belas abad, apakah umat Islam tidak belajar bagaimana bisa terjadi konsensus (ijma’) dari para imam madzhab yang empat. Ketika itu, para pengikut Madzhab Maliki, Madzhab Hanafi, Madzhaf Syafi’I, dan Madzhab Hanbali hanya seperti kafilah yang berbeda rombongan tapi satu tujuan. Mereka tetap terkoordinasi dan menjadi harmoni satu sama lain yang sama-sama ingin menegakkan kalimah “La ilaha illallah, Muhammadun rasulullah”, tidak ada tuhan selain Allah dan Muhammad adalah utusan Allah.

Mereka semua menjadi pengikut yang ikhlas bagi Allah dan agama yang seperti diturunkan kepada Nabi Muhammad Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam yang bisa dipercaya (al-amin) yang diutus untuk menjadi rahmat bagi seluruh alam. Mereka adalah orang yang paling paham intisari agama dan kemaslahatan umat Islam. Oleh sebab itu, mereka tidak pernah berselisih dan tidak pernah menyeru kepada pengikut-pengikut mereka untuk berselisih setelah mereka.

Itulah sesungguhnya akhlak seorang yang beriman yang jujur. Itulah akhlak yang menjaga otensitas umat ini dan menjaga kesucian agama ini. Kesempurnaan dan kebaikannya adalah suatu kenikmatan dari Allah.

Allah memuji Nabi Muhammad Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam dengan firman-Nya:

وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيْمٍ

Artinya: “Sungguh engkau dalam budi pekerti yang agung.”

Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam pernah ditanya mengenai apa yang paling banyak membuat manusia masuk surga, maka beliau menjawab:

تَقْوَى اللهِ وَحُسْنُ الْخُلُقِ

Artinya: “Ketakwaan kepada Allah dan budi pekerti yang baik.”

Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam juga ditanya mengenai apa yang paling banyak membuat manusia masuk ke dalam neraka, beliau menjawab:

الْفَمُ وَالْفَرْجُ

Artinya: “Mulut dan kemaluan.”

Sungguh benar, bahwa akhlak atau budi pekerti yang mulia adalah jaminan mencairnya perselisihan dan pudarnya suatu konflik. Sekarang ini perselisihan dan konflik sesama umat Islam maupun dengan yang lain adalah seputar mempertahankan akidah ataupun karena menyerang orang lain yang mempunyai akidah berbeda. Rasulullah Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam sendiri diutus menjadi rahmat seluruh alam dan menyempurnakan akhlak. Rasulullah Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam pernah bersabda:

أَحَبُّ عِبَادِ اللهِ إِلَى اللهِ أَحْسَنُهُمْ خُلُقًا

Artinya: “Hamba Allah yang paling dicinta kepada Allah adalah yang paling baik akhlaknya di antara kalian.”

Hal ini sesuai dengan petunjuk dari Allah Yang Maha Pencipta dalam firmannya:

وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِى هِيَ أَحْسَنُ

Artinya: “Dan berdebatlah dengan mereka dengan cara yang terbaik.”

Perdebatan dan akhlak yang tercela itulah yang memperburuk citra Islam dan umat Islam dengan mata semua orang. Inilah yang membuat umat non-muslim memandang Islam dengan ketakutan, dan kekhawatiran. Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam pernah bersabda:

حُسْنُ الْخُلُقِ وَحُسْنُ الْجِوَارِ يَعْمُرَانِ الدِّيَارَ وَيَزِيْدَانِ فِي اْلأَعْمَارِ

Artinya: “Budi pekerti yang luhur dan baiknya bertetangga, keduanya memakmurkan rumah dan memanjangkan umur.”

Semoga keselamatan dan kesejahteraan terlimpah kepada Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam. Akhlak beliau adalah Al-Qur’an. Beliau berpegang teguh kepada ajaran Al-Qur’an, hanya menjalankan apa yang menjadi perintah Allah dan apa yang dilarang oleh-Nya, maka tidak akan pernah dilakukan. Al-Qur’an adalah landasan akhlak bagi setiap orang. Demikian juga, sunnah Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam yang mengalirkan kejernihan akhlak.

Para sahabat berusaha sekuat tenaga untuk berakhlak dengan akhlak Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam. Mereka berusah mencontoh dan berpegang teguh kepada Al-Qur’an dan Sunnah Nabi Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam. Inilah yang harus kita pegangi dan jalankan, jika kita hendak kembali dari perjalanan ibadah haji ke perjalanan yang mengantarkan kita senantiasa dalam keluhuran dan kemuliaan.

Maha Benar Allah yang berfirman:

وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُوْلُ فَخُذُوْهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوْا وَاتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِيْدُ الْعِقَابِ. (الحشر: 7)

Artinya: “Apa yang dibawa Rasul kepada kamu, maka ambillah dan apa yang dilarang darimu, maka jauhilah. Maka bertakwalah kepada Allah, sesungguhnya Allah maha dahsyat siksanya.” (QS. al-Hasyr : 7)

Para imam dan ulama-ulama sejati tidak pernah keluar dari petunjuk ini. Mereka berdiskusi dan bermusyawarah untuk tujuan menyebarkannya dan menanamkannya menjadi kepribadian umat ini.

Perselisihan dan perbedaan pendapat bukanlah bukan faktor utama yang membuat umat ini mudah dirongrong oleh musuh-musuhnya, namun dalam internal umat Islam sendiri yang saling menjadikan sesama saudaranya menjadi musuh.

Akhlak Islam sumbernya adalah Al-Qur’an dan Sunnah dan bukan digariskan oleh filosuf, pemikir, ataupun sosiolog manapun. Akhlak Islam adalah sistem terpadu yang diterangi kebenaran, sehingga identik dengan keabadian dan kejujuran. Akhlak Islam diciptakan oleh Allah dan dipraktikkan dengan sempurna oleh Rasulullah Shallallahu ‘Alaihi wa Sallam. Di antara ciri khasnya adalah universalitas dan keterpaduan dalam manhaj yang selalu mengedepankan rahmat, kasih sayang dan ketakwaan dalam pergaulan.

Marilah kita renungkan ayat berikut:

إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَاْلإِحْسَانِ وَإِيْتَاءِ ذِي اْلقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ. (النحل: 90)

Artinya: “Sesungguhnya Allah memerintahkan kamu berlaku adil dan berbuat kebajikan, memberi bantuan kepada kerabat, dan melarang melakukan perbuatan keji dan kemungkaran serta permusuhan. Dia memberikan pengajaran kepada kamu agar kamu mendapat pelajaran.” (QS. an-Nahl: 9)

Sungguh saya menantang pada penyeru Hak Asasi Manusia, orgnisasi-organisasi masyarakat sipil, dan semua peletak perundangan yang ada di dunia, mampukah mereka menambahkan satu kalimat saja atau bahkan satu kata saja yang bisa menyaingi keagungan dan kebijaksanan satu ayat di atas untuk menunjukkan suatu prinsip tambahan dari makna ayat di atas? Ayat di atas satu ayat yang menjamin tegaknya keadilan di bumi, saling mengasihi, dan penghapusan terhadap permusuhan di atas bumi ini.

Inilah yang wajib kita tanamkan ke dalam jiwa anak-anak kita untuk membentengi dunia dan akhirat mereka. Jika Allah masih memberikan umur panjang, saya akan sampaikan pencerahan yang bisa ditanamkan dalam jiwa anak-anak yang merupakan pondasi bagi masyarakat.

Shalih Kamil

Le Hajj

(Français)

La plus grande conférence sur l’Islam touche à sa fin, et ce dans l’absence d’une séance de clôture et même de conférence de presse: une volonté de ne pas laisser le champ libre aux délégations de se vanter des positions affirmées ou des succès réalisés.

Ils sont tous venus pour le Hajj!Le «Hajj» est la nature du langage que nous employons, les faits que nous accomplissons et les sentiments sacrés que nous ressentons envers notre créateur, Dieu Tout Puissant.

Les pèlerins sont venus de loin pour attester de l’unicité de Dieu et demander l’expiation et la rémission de leurs péchés.

En ce mois sacré, ils sont venus témoigner de leurs propres yeux d’un avant-goût de la grande scène de résurrection, le jour où ni argent ni enfants seront utiles à quiconque; seul celui qui se présente à Dieu avec un cœur sain et un esprit pur sera récompensé.

Mais qu’en est-il du reste de l’année ? Est-il juste d’oublier le message de Dieu, notre union et nos liens spirituels ? Pourquoi nous disputons-nous à nouveau, alors que nous nous sommes tous entendus et aimés durant ce mois ?La communauté musulmane devrait retenir les leçons qui nous sont données durant le mois du Hajj depuis plus de quatorze siècles, au temps où les Malékites, les Hanbalites, les Hanafites et les Chaféites étaient des sentiers parallèles, qui se croisaient parfois, mais qui s’unissaient toujours pour affirmer: «Il n’y a de Dieu que Dieu et Mahomet est son prophète».

Ce sont de grands fidèles à Dieu et à l’Islam, des sages qui n’incitaient pas à la dispute ni à la haine.

En effet, ce sont la moralité et les valeurs qui préservent les liens et le respect entre les religions.

Et lorsqu’on interrogea le prophète Mahomet, que la paix soit sur lui, sur le Paradis, il répondit: «Craignez Dieu où que vous soyez et ayez un bon comportement, vous irez au Paradis».

Et lorsqu’on l’interrogea sur ce qui fait aller le plus d’hommes aux enfers, il répondit: «La bouche (c’est à dire les péchés qui sont commis par la bouche) et le sexe (l’adultère)».

Et pour ceux qui défendent leurs convictions religieuses en critiquant les musulmans et les autres croyants, le prophète Mahomet, que la paix soit sur lui, leur dit: «Les serviteurs préférés de Dieu sont ceux qui ont les meilleurs comportements».

Le Coran est une constitution éthique destinée à toute l’humanité.

Les compagnons du Prophète, que la paix soit sur lui, ont suivi ses pas et ont veillé à ce que les valeurs qu’il a inculquées et que ses «hadiths» (traditions) fassent partie du quotidien des musulmans.

Et c’est ce que nous devons faire également.

Dieu dit: «Ce que le Prophète vous donne prenez le et ce qu’il vous interdit, évitez le!».

Les vrais partisans de la communauté musulmane et les scientifiques ont toujours suivis les pas du Prophète et de ses compagnons et ne se sont pas détournés du droit chemin.

Bien au contraire, ils ont continué à échanger, à discuter, à avancer dans leurs recherches et à évoluer afin d’éclairer la communauté et de la rassurer.

Leur but n’était donc pas de créer des tensions ou des disputes entre les confessions, de diviser les musulmans pour les rendre vulnérables et d’instaurer la haine.

Le fondement de l’islam et l’éthique qui provient du livre saint et de la Sunna n’ont été établi ni par un philosophe, ni par un sociologue.

Le Coran est un recueil de droit, qui rassemble une suite logique de paroles sacrées et éternelles, avec une vérité divine des écrits qui nous est livrée par une prophétie, afin de nous guider dans nos comportements quotidiens.

Regardons de plus près le verset 90 du chapitre 16, sourate Al-Nahl (les Abeilles):«Certes, Allah commande l’équité, la bienfaisance et l’assistance aux proches.

Et Il interdit la turpitude, l’acte répréhensible et la rébellion.

Il vous exhorte afin que vous vous souveniez.

»Je défie les défenseurs des droits de l’homme, les organisateurs de la société civile et les organismes et rédacteurs de constitutions du monde entier d’ajouter à ce verset ne serait-ce qu’un mot ou une lettre pour enrichir les principes et l’éthique évoqués.

Ce verset est plus que suffisant pour instaurer la justice et la compassion sur la terre entière.

C’est ce que nous devons inculquer à nos enfants pour les protéger et les immuniser dans cette vie éphémère et dans l’au-delà.

Et si Dieu le veut, je continuerai à vous éclairer sur les devoirs de la famille musulmane.

Saleh Kamel